به گزارش پایگاه خبری نصر و به نقل از مهر، تحریریه در هم‌ریخته بود؛ یکی امید می‌داد، یکی خبرهای ضد و نقیض را مرور می‌کرد. هرکس سعی می‌کرد دل خودش و بقیه را قرص کند. اما حوالی ساعت ۷ صبح، آن جمله‌ای که کسی نمی‌خواست بشنود، روی آنتن رفت: «آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی به شهادت رسید». هر کسی این خبر را جایی شنید اما من در دانشگاه بودم. ناگهان همه چیز در بهت و ناراحتی عظیم فرو رفت. غم، سنگینی‌اش را بر دل‌ها پهن کرد. دخترها بی‌صدا زانو زدند و گریستند، پسرها با چشم‌هایی سرخ، بغض‌شان را فرو می‌دادند.
سی‌ام اردیبهشت هم به لیست آن روزهایی پیوست که فقط تاریخ نیستند؛ جای زخم‌اند. حالا یک سال گذشته، اما زخم هنوز تازه است. مردم دوباره دلتنگی‌شان را در صفحات مجازی‌شان فریاد می‌زنند، اشک می‌ریزند و مرور می‌کنند شبی را که از یادها نمی‌رود.
شهادت، مزد کار برای مردم بود
در شبکه‌های مجازی، هشتگ‌های مختلفی در حال «ترند» شدن هستند که به ویژگی‌های شهید جمهور و همراهانش اشاره دارند. هشتگ‌هایی مثل «اسطوره خدمت»، «خادم محرومان»، «خدمتگزاران ملت»، «سید الخادمین» و «خدمتگزار خوزستان» که هر کدام گواهی بر احترام و ارادت مردم به این شخصیت‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه‌شان است. این هشتگ‌ها نه تنها به شناخت و یادآوری ویژگی‌های انسانی و فداکارانه این افراد کمک می‌کنند، بلکه ارزش‌های انسانی و اجتماعی که مردم از آن‌ها در ذهن دارند را نشان می‌دهد.
کاربر مجازی نوشت: «پُز نبود… سبک زیستن بود… پیشانی‌اش از خاک، دلش از آسمان، دست‌هایش همیشه در دستان مردم. در روزگار تظاهر و تجمل، ساده‌ترین‌ها را انتخاب کرد نه برای دوربین، که برای دل خدا.»
یکی دیگر از کاربران با اشاره به کسانی که به شهید رئیسی خرده می‌گرفتند گفت: «شهید رئیسی، شبانه روز کار کرد و مزد زحمت‌های خود را با شهادت گرفت اما روسیاهی آن ماند برای کسانی که فقط دیگران را مسخره می‌کنند.»
یکی از کاربران با تأمل در تقدیر شهیدمان نوشت: «ما باید به کار خویش مشغول باشیم و دعایمان آن باشد که روزی در بستر از این جهان نرویم. برخی در جستجوی شهادت‌اند، چون حججی، برخی دیگر شهادت به سراغ آنان می‌رود چرا که هیچ سرنوشت دیگری سزاوار آنان نیست، مانند شهید رئیسی.»
از جمله کاربران دیگر که با یادآوری نقش آیت‌الله رئیسی، نشان می‌دهد چگونه او در میان مردم سیستان و بلوچستان جایگاهی پیدا کرده بود؛ جایگاهی فراتر از مسئولیت رسمی، می‌نویسد که با گذشت یک سال از آن حادثه، هنوز نام رئیسی در کوچه‌ها و میان مردم شنیده می‌شود و اشک در چشم‌ها است: «از کوچه‌های خاکی و فراموش‌شده سیستان و بلوچستان، تا لب‌های ترک‌خورده مردمان محرومش، هنوز با اشک از مردی می‌گویند که دردشان را دید. شهید رئیسی، برای آنان رئیس‌جمهور نبود، بلکه پناه دل‌هایی بود که سال‌ها در حاشیه فراموشی مانده بودند.»
یکی دیگر از افراد در فضای مجازی نیز به جنبه‌ای دیگر از نقش او اشاره می‌کند: «مردی که فریاد مظلومیت مردم را شنید و بی چشم‌داشت، جان خویش را فدای آرامش آنان کرد.»
کاربر دیگری نیز با نگاهی به شیوه زیست و مسیر حرکت او چنین نوشت: «شهید رئیسی، مرد جهاد و عدالت بود. رفت، اما راهش باقی ماند؛ صداقت، غیرت، و مهرش به مردم هرگز از یاد نخواهد رفت. او سربازی بود که تا واپسین لحظه، برای انقلاب ایستاد. سالگرد پروازت گرامی، ای مرد بزرگ میدان خدمت.»
کاربری دیگر از ماهی گفته که برای او با رفتن و پوشیدن جامه سوگ معنا پیدا کرده؛ اردیبهشتی که به باورش روزگار در آن دست به انتخاب می‌زند: «شنیده‌اید که می‌گویند گلچین روزگار؟ سی‌ام اردیبهشت ماه، گلچین روزگار بود. چه بزرگ مردانی از دست دادیم. داغی که هیچوقت سرد نمی‌شود.»
کاربر دیگر نیز تصویری از مدرسه‌ای منتشر کرده که در آن دانش‌آموزان با هر آنچه در دست داشتند، برای برگزاری مراسم یادبود شهیدان خدمت گرد هم آمده‌اند: «چه خوب بود این تصویر؛ کم نذاشتن و سنگ تمام گذاشتن با هر چه در اختیار داشتند. برای شهدای خدمت مراسم گرفتند و یادشان را زنده نگه داشتند.»
کاربر دیگری نوشته «زمین دیگر توان نگه‌داشتن گام‌های خادمانش را نداشت. آسمان، آغوش گشود برای مردانی که دلشان به مردم بند بود، نه به دنیا…»
انتهای پیام/
